Intellectual Property - Economics

The topic of what is often called intellectual property is a good topic for discussion. It is pertinent and has those for it and those against it. Robert, from http://makingmyway.org/, responded to a comment I made on one of his posts (I'm the one quoted in the innermost blockquotes):

I would have to say that laws creating intellectual “property” do in fact create artificial scarcity.

My problem with this is if the IP laws didn’t exist, the good wouldn’t exist to have an “artificial scarcity” of in the first place. It’s exactly analogous to music or other intellectual or creative property, and why I asked, “Are artists creating ‘artificial scarcity’ when they charge for their works, thus preventing those who can’t pay (or won’t) from enjoying them?”

Intellectual property law is artificial as it is a non-market force that prevents economic agents from freely using the resources they have, namely ideas.

I disagree. IP law is akin to property rights law. You say it prevents economic agents from using the resources they have, but I ask, whose resources? If I write a very popular book, is it “your resource” to use as you wish, up to and including re-printing it under your name?

-------------------

I'm posting this here, so we can try and have a more in depth discussion of the topic, taking points one by one if possible and not unnecessarily breaking up the conversation.

a double feature!

#1: «Σώμα αγαπημένο, λατρεμένο, στα γήπεδα και στη φωτιά, σώμα που μες στην πιο φριχτή αλλοτρίωση στάθηκες τόσο δικό μου, ας ήταν μόνο ένα βράδυ ακόμα να σε έχω δίπλα μου κι ύστερα θα σου έδινα την άδεια να φύγεις. Μα η έξωσή μου έγινε απότομα. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι μπορεί να σε έχει κι άλλος. Και τώρα τι; Τα χέρια σου, μόνο τα χέρια σου κι εκείνη η ανατραχίλα, πώς μου λείπουν! Είμαι μόνη μου χωρίς εσένα. Κυριολεκτικά δεν με χωράει ο τόπος. Τίποτα δεν με ευχαριστεί κι ούτε υπάρχει μετεμψύχωση. Θα χαθώ κι εγώ, θα γίνω ατμός, αέρας που αναδεύουν τα πουλιά με τις αποδημίες τους. Είναι φριχτή η μοναξιά όταν δεν έχω τα νεύρα σου για να ξεσπάσω. Τα νεύρα σου, κλωστές από ένα ζεστό πουλόβερ που το ξηλώσαν. Ένα ζεστό πουλόβερ που φορούσα κι ο κόσμος ήταν δικός μου. Με τα χέρια σου αγκάλιαζες τους ανθρώπους και τη ζωή κι εγώ αισθανόμουν άνετα. Τώρα θα φύγεις. Τώρα θα φύγεις. Κι εγώ θα μείνω μόνη».

#2: "Centuries telescoped into one evanescent moment. History was wrong-footed, caught off guard. Sloughed off like an old snakeskin. Its marks, its scars, its wounds from old wars and the walking-backwards days all fell away. In its absence t left an aura, a palpable shimmering that was as plain to see as the water in a river or the sun in the sky. As plain to feel as the heat on a hot day, or the tug of a fish on a taut line. So obvious that no one noticed."

Χριστός Ανέστη! Christ is Risen!

excerpt one

I'll start just putting up small excerpts. If you know where they're from or want to reflect/opine/comment, post!

Κοντά στου Ρωμανού την Πύλη
πέφτει τ' απλόχωρο λιβάδι,
τ' ολόχλωρο, τ' ολανθισμένο
κι από παντού το απαλοζώνουν
της άνοιξης τα περιβόλια·
και στ' Απριλιού του μήνα το έβγα
το κάστρο αγνάντια το μεγάλο
το τριδιπλοθεμελιωμένο,
κι αυτό χλωρό κι ολάνθιστο είναι·
κισσοί κι αγράμπελες και δάφνες
βραγιές τα κάνουν ως κι αυτά
τα πολεμόχαρα μουράγια
τα πυργωτά.